۱۰ نکته به بهانۀ اعلام آموزش زبان روسی در مدارس
تاریخ انتشار: ۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۲۲۶۸۶۳
مگر در مدرسه بچه‌ها انگلیسی و عربی یاد می‌گیرند که روسی یاد بگیرند؟ اگر انگلیسی یاد می‌گرفتند که این همه استقبال از موسسات آموزش زبان را شاهد نبودیم. آفتاب‌‌نیوز : «هر چند وزیر آموزش و پرورش دربارۀ گفتۀ قبلی خود - آموزش زبان روسی در مدارس ایرانی به عنوان زبان دوم برای شکستن انحصار زبان انگلیسی- توضیحاتی داده و از جمله این که منوط به عمل متقابل و آموزش زبان فارسی در مدارس روسیه است اما اصل آن خبر جای تأمل دارد و به بهانۀ آن می توان نکاتی را مطرح کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خبر این بود: «وزیر آموزش و پرورش ایران در دیدار با ویاچسلاو نیکونف، رییس کمیتۀ آموزش و علوم دومای روسیه از تصمیم به آموزش زبان روسی در مدارس ایران سخن گفته و بر اساس الحاقیۀ بالا توافق کرده‌اند آنان پارسی بیاموزند و ما روسی.»
نکات یا پرسش ها اما از این قرارند:
۱- مگر در ۴۰ سال گذشته زبان عربی در کنار انگلیسی تدریس و به باور برخی تحمیل نشده است و نمی‌شود؟ پس چرا می‌گویند انگلیسی انحصار داشته است؟ زبان عربی یکی از زبان‌های زندۀ دنیاست که قریب ۳۰۰ میلیون نفر با آن تکلم می‌کنند و زبان رسمی ۲۳ کشور است. در نظر نگرفتن عربی شاید به این خاطر باشد که در مدارس ایران تنها جنبۀ ایدیولوژیک آن مد نظر است و آن قدر بر « ضربا – ضربوا» توقف می‌کنند که بچه‌ها حرف زدن عربی را یاد نمی‌گیرند و از عهدۀ ارتباط با یک عرب زبان برنمی‌آیند.
دوستی می‌گفت هم‌وطنان عرب ما (عرب‌های ایرانی) هم گرفتار کتاب درسی ناکارآمدند چه رسد به غیر عرب‌ها و غیر عرب زبان ها.
۲- آقای وزیر چنان می‌گوید قرار است روسی در کنار انگلیسی تدریس شود که اگر کسی نداند تصور می کند انگلیسی درست و حسابی تدریس می‌شود. در حالی که بچه‌ها انگلیسی را در کانون زبان ایران یا مؤسسات خصوصی یاد می‌گیرند. گاه هزینۀ یادگیری زبان در طول یک سال از کل شهریه ای که به مدرسه هیأت امنایی پرداخته می‌شود بیشتر است.
کافی است بررسی کنند ببینند در یک کلاس ۲۵ نفری که ۲۰ نفر بیرون زبان یاد می‌گیرند آن ۵ نفر چه وضعی دارند. معلمان زبان مدارس گاه از عهدۀ این چند نفر هم برنمی‌آیند. با این شیوه می‌خواهند روسی را هم تدریس کنند؟
۳- توجیه آموزش زبان روسی این است که انحصار انگلیسی را بشکنند. انگیزۀ ما این است اما روس‌ها چرا باید فارسی درس بدهند؟ آنها هم مگر انحصار دارند یا می‌خواهند انحصار بشکنند؟
۴- می‌شود در تهران زبان روسی درس داد و در مدارس استان‌های دیگر زبان های محلی به محاق برود؟ می‌دانیم که «آموزش زبان مادری» با «آموزش به زبان مادری» تفاوت دارد و در قانون اساسی اولی آمده است اما اگر قرار بر آموزش روسی باشد خیلی‌ها به آن «به» حرف اضافه توجه نمی‌کنند و خواستار آموزش به زبان مادری می‌شوند. آموزش و پرورش آمادگی دارد؟
۵- یادگیری زبان مستلزم ارتباط با ادبیات آن کشور است. آیا داستان‌های روس به زبان اصلی اجازه ورود به کشور پیدا می‌کنند؟ آیا وزارت ارشاد سانسورچی آشنا با زبان روسی هم دارد تا ودکاها را بکُند نوشابه و قس‌علی‌هذا. این سانسور قرار است در کتاب اصلی اعمال شود یا جای دیگر؟
۶- اولویت آموزش و پرورش ایران فقدان مهارت‌آموزی است یا ندانستن زبان روسی؟
آموختن هر زبانی البته مهارت تازه‌ای است و به یاری آن فرد می‌تواند ارتباطات تازه برقرار کند اما نمی‌توان به زبان‌های دیگر بی توجه بود یا به قصد تحقیر از اصطلاح زبان محلی استفاده کرد و آن گاه مروج زبان روسی شد.
اگر ارتباطات ما با روسیه چنان شود که نیاز به استفاده از زبان روسی باشد شک نکنید خود مردم سریع‌تر اقدام می‌کنند و یاد می‌گیرند کما این که در نسل‌های قبل شماری از اهالی گیلان می‌دانستند. کافی است روابط اقتصادی گسترش یابد و منطقۀ آزاد انزلی فعال‌تر شود. در غیر این صورت آموزش زبان روسی هم می‌شود مثل آموزش زبان انگلیسی در مدارس.
۷- زبان پارسی گستره‌ای فراتر از ایران کنونی دارد و زبان روسی نیز چنین است. به همین خاطر می‌توان گفت دولت‌ها متولی زبان‌ها نیستند و حوزۀ زبان را باید به اهل فرهنگ سپرد. اعلام وزیر آموزش و پرورش اما بیشتر سیاسی به نظر می‌رسد.
۸- اگر معیار را حکومت‌ها قرار دهیم خاطرات مردم ایران از اقدامات روس‌ها تلخ است. درست است که لنین با لغو قراردادهای استعماری کام مردم را شیرین کرد اما دخالت‌های بعدی استالین خاطرات تلخ را تازه کرد و از این منظر زبان روسی یادآور آنهاست. هر چند که زبان را چنان که گفته شد فراتر از سیاست و حکومت می‌دانیم. هر زبانی را باید بر پایۀ جذابیت‌ها و کاربردها آموخت. راستی بچه های امروزی زبان روسی یاد بگیرند که چی بشود؟
تکلیف انگلیسی روشن است. دربارۀ عربی هم گفته می‌شود برای آشنایی بیشتر با مفاهیم قرآنی و دینی است. زحمت روسی آموزی را اما تحمل کنند که چی بشود؟
۹- هر زبان دومی در مدرسه یاد بدهند خوب است. اما مگر همین فارسی را بچه ها می‌توانند درست و حسابی بخوانند و یاد گرفته‌اند؟
دانشجوی ما نمی‌تواند گلستان سعدی را درست بخواند. کجا یکی مثل دکتر رضوانی دهاقانی رییس یک «مؤسسه آموزش زبان همزمان» پیدا می شود که تا سعدی یاد نگیرند مدرک نمی‌دهد؟ سعدی اما در آموزش و پرورش هم غریبه است. سعدی در ذهن بچه های ما شده یک مشت پند و نصیحت خشک و انگار نه انگار که عاشقانه‌ترین اشعار را او سروده است:
همه عمر بر ندارم سر از این خُمارِ مستی
که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی
شاعر این شعر را که شاید بهترین سرودۀ تمام هزار سال تاریخ ادبیات پارسی باشد کجا درست شناسانده‌ایم که می‌خواهیم روسی یاد دهیم؟
۱۰- زبان روسی را با کدام معلم روسی می‌خواهند یاد بدهند؟ دانش آموختۀ زبان روسی البته داریم اما آیا آمادۀ تدریس در گسترۀ ایران هم هستند؟
سؤال جدی‌تر. آقای بطحایی عزیز! آموزش زبان روسی بچه‌های ما را توان‌‌مند می‌کند یا درس‌آموزی از آموزش و پرورش فنلاند؟
اصلا مگر در این آموزش و پرورش بعد از ۶ سال اول که مفید و کاربردی است مهارتی جز تست زنی برای پذیرش در دانشگاه دانشگاه یاد می‌دهند که آموزش روسی مهم باشد یا نه؟ (هنرستان ها البته قدری از محفوظات فاصله دارند.)
تدریس زبان روسی در مدارس یعنی دو ساعت دیگر از عمر بچه ها را در این سیستم فرساینده و فرسوده تلف کنند و چه فرقی می کند در درس دیگری تلف شود یا در درس زبان روسی؟
با این همه هر زبانی یاد بگیریم خوب است. روسی و غیر روسی هم ندارد. زبان کروات ها را هم یاد بگیری برای مترجمان فوتبال ایجاد شغل می‌کند. اما این اتفاق در مدرسه نمی‌افتد. اگر می‌افتاد قبلا در زبان انگلیسی رخ داده بود و موسسات آموزش زبان این قدر پر رونق نبودند.
آقای بطحایی مرد مسلمان و متعبدی است و عزم انقلاب آموزشی هم دارد و ما نیز در یادداشت های مختلف از اقدامات اصلاحی او حمایت کرده ایم و صد البته هیچ نسبتی با مرام و مسلک حزب توده ندارد اما برای تلطیف مطلب و به سبک و سیاق فیلم قیصر که مادر فریاد می زند: قیصر کجایی که دآآشِت رو کشتند؟ می توان گفت: دکتر کیانوری، کجایی که قرار است زبان روسی در مدرسه ها یاد بدهند...
اشارۀ طعنه آمیز به نام دکتر نورالدین کیانوری به این خاطر است که او دبیرکل حزب توده بود و حزب توده به گرایش به روس‌ها اشتهار داشت. چنان که در متن هم توضیح داده شده این اشاره البته تنها به قصد تلمیح است و روشن است که هیچ نسبتی میان مدیران آموزش و پرورش و اندیشه های حزب توده برقرار نیست با این حال اگر کیانوری زنده بود از این خبر خوش حال نمی شد؟
منبع: عصر ایران
منبع: آفتاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۲۲۶۸۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سبک بازی‌محور؛ افقی نو در حوزه آموزش دانش‌آموزان
بازی در دوران کودکی و نوجوانی با توجه به داشتن رابطه مستقیم با رشد مطلوب و همه جانبه امری بسیار مهم تلقی می‌شود، به همین سبب با گسترش روزافزون رسانه‌ها و پیشرفت تکنولوژی، روش‌های نوین آموزش مطرح است و معلمان و فعالان تربیتی برای دست یافتن به نتایج بهتر در تدریس درصدد اجرایی کردن این روش‌ها هستند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، بازی در دوران کودکی و نوجوانی با توجه به داشتن رابطه مستقیم با رشد مطلوب و همه جانبه امری بسیار مهم تلقی می‌شود و بر رشد مناسب فرزندان در آینده تأثیرگذار خواهد بود، به همین سبب در سال‌های گسترش روزافزون رسانه‌ها و پیشرفت چشمگیر تکنولوژی، سبک‌های جدید آموزشی به‌نام روش‌های نوین آموزش مطرح شده است که معلمان و فعالان تربیتی درصدد اجرایی کردن این روش‌ها در مدارس هستند.
بعد از دوران شیوع کرونا، دانش‌آموزان بیشتر اوقات فراغت خود را صرف تماشای تلویزیون، بازی‌های رایانه‌ای و موبایلی می‌کنند و دچار فقدان تحرک و فعالیت‌های فیزیکی مناسب در جهت رشد کامل و آموزش مناسب خود هستند که این امر باعث می‌شود سلامت، رشد و روند تحصیل دانش‌آموزان به طور جدی به خطر افتد.
کم‌تحرکی، دانش‌آموزان را دچار چاقی، بیماری‌های فشار خون، دیابت نوع دوم، نامنظمی هورمون رشد، مشکلات تنفسی و استخوانی می‌کند و هر یک از این بیماری‌های جسمی، مشکلات روحی و روانی را نیز به همراه خواهد داشت و حتی منجر به ایجاد اختلال در روابط اجتماعی صحیح، نداشتن اعتماد به نفس و عزت نفس در سنین بالاتر خواهد شد.
اختصاص دادن زمان بیش از حد به استفاده از رسانه‌ها علاوه بر مشکلات جسمی و روحی که به دنبال دارد، می‌تواند ضربه سنگین و جبران‌ناپذیری به فرایند یادگیری و تحصیل دانش‌آموزان وارد کند، به گونه‌ای که اگر استفاده دانش‌آموزان از رسانه تحت کنترل قرار نگیرد، جبران عواقب آن بسیار دشوار خواهد بود.
محمد کمال، برنامه‌نویس، طراح بازی و مؤلف کتاب در حوزه رسانه و تربیت رسانه‌ای در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا در خصوص جایگاه بازی در مدارس و آموزش اظهار می‌کند: به علت ارائه محتوای درسی به روش سنتی در مدارس، برخی دانش‌آموزان میل و رغبت کمتری برای حضور در کلاس‌های درس دارند، چرا که این سبک از روش آموزش برای آنها نسبت به دیگر سبک‌های آموزشی جذابیت ندارد.
وی با بیان اینکه ذائقه دانش‌آموزان تغییر پیدا کرده و رسانه‌ای شده است، به‌گونه‌ای که مطالب آموزشی مختلفی را از مشاهده فیلم، سریال یا انجام بازی‌های رایانه‌ای فرا می‌گیرد، می‌افزاید: گاهی در مدارس، دانش‌آموزان را با محتوای درسی غیرجذاب روبه‌رو می‌کنیم که سبب ناکارآمدی تدریس و آموزش برای دانش‌آموزان می‌شود.
این مدرس رسانه و هوش مصنوعی با اشاره به اینکه منظور از بازی فعالیت‌هایی بدون هدف برای سرگرمی نیست، بلکه منظور فعالیت‌هایی است که مطالب درسی با استفاده از آن به دانش‌آموزان آموزش داده شود و یادگیری توسط آن صورت گیرد، عنوان می‌کند: در بعضی از مدارس که به روش بازی‌محور مطالب درسی را به دانش‌آموز انتقال می‌دهند، دانش‌آموز عملکرد بهتری دارد و شکوفایی استعدادهای او بیشتر است و محیط شادتری در مدرسه وجود خواهد داشت، به همین سبب میل و رغبت دانش‌آموزان برای حضور در مدرسه بیشتر است.
کمال ادامه می‌دهد: در مدارسی که از روش بازی‌محور استفاده نمی‌کنند، دانش‌آموزان رغبت زیادی برای آموزش و یادگیری ندارند و نیاز آنها با حضور در کلاس رفع نمی‌شود و زمانی که درسی به آنها آموزش داده شود، بعد از مدت کوتاهی فراموش می‌کنند.
وی با تاکید بر اینکه آموزش باید با بازی ترکیب شود، اضافه می‌کند: دروسی مانند زیست، تاریخ، مفاهیم دینی و اخلاقی، شیمی و دیگر دروس این ظرفیت را دارند که مطالب آموزشی و کاربردی آن را در قالب فیلم‌های کوتاه و بازی به دانش‌آموزان ارائه دهیم، همان‌گونه که در بعضی از بازی‌ها و برنامه‌های تلویزیونی محتواهای درسی گنجانده شده است و دانش‌آموز با استفاده از آن می‌تواند مطالب را بهتر درک کند و به خاطر بسپارد.
پژوهشگر حوزه رسانه و بازی خاطرنشان می‌کند: می‌توان جنگ‌ها و شخصیت‌های تأثیرگذار تاریخی را در قالب بازی به دانش‌آموز آموزش داد، به‌گونه‌ای که در فضای بازی دانش‌آموز را با تاریخ آشنا کنیم تا او با تلاش و خلاقیت خود وارد دنیای تاریخ شود، همچنین در درس ریاضی می‌توان از بازی‌های فکری، بازی‌های جعبه‌ای یا پازل استفاده کرد تا با درگیری ذهن دانش‌آموز برای حل مسئله و پاسخ به معماهای موردنظر با محتوای درسی روبه‌رو شود و به صورت غیرمستقیم آموزش مطالب صورت بگیرد.
کمال با بیان اینکه اثرگذاری آموزش همراه با بازی بسیار بیشتر است، می‌افزاید: ذائقه و میل دانش‌آموزان نسبت به سال‌های گذشته تغییراتی داشته است و میل آنها به تصاویر بیشتر از متن‌ها است، بنابراین نمی‌توان در مدارس با صرف آموزش شفاهی و متنی دانش‌آموزان را ترغیب به یادگیری کرد، بلکه باید با درگیر کردن حواس مختلف دانش‌آموز و ارائه مطالب در قالب مورد پسند او یادگیری و آموزش را برای او شیرین و جذاب کنیم.
وی در خصوص مزایا و معایب سبک آموزش بازی‌محور در مدارس می‌گوید: برای آموزش محتواهای درسی نباید تنها به روش بازی‌محور تکیه کرد، زیرا باعث فاصله گرفتن دانش‌آموزان از مطالعه کتاب می‌شود، بلکه باید با حفظ جذابیت و لذت خواندن کتاب، آنها را به مطالعه کتب درسی و غیردرسی تشویق کنیم.
این مدرس بازی‌سازی با بیان اینکه نیاز است مطالعه کتاب همراه با بازی در فرایند آموزش مشارکت داشته باشد، عنوان می‌کند: آموزش بعضی از دروس مانند آموزش شعر تنها در قالب کتاب با استفاده از هنر و خلاقیت معلم می‌تواند به دانش‌آموزان عرضه می‌شود و نیاز است که دانش‌آموزان کتاب به دست بگیرند و مطالعه داشته باشند.
کمال با اشاره به اینکه منظور از بازی‌هایی که با آموزش همراه می‌شود، تنها بازی‌های رایانه‌ای نیست، بلکه گاهی باید در زمین فوتبال یا در اردو به دانش‌آموزان مفاهیم اخلاقی همچون از خودگذشتگی را آموخت، ادامه می‌دهد: با آموزش به سبک بازی‌های رایانه‌ای، سبک زندگی دانش‌آموزان رسانه‌ای می‌شود و تحرک آنها کاهش می‌یابد که بیماری‌های جسمی و روحی مختلفی را به دنبال خواهد داشت، بنابراین دانش‌آموزان باید بتوانند ابعاد مختلف زندگی مورد توجه قرار دهند.
وی در خصوص روش ارزیابی اثربخشی آموزش بازی‌محور بیان می‌کند: با آزمون‌هایی که از دانش‌آموزان گرفته می‌شود، می‌توان سطح یادگیری و اثربخشی روش آموزش بازی‌محور را سنجید و مورد بررسی قرار داد، چراکه عمق فهم و درک مطالب درسی توسط دانش‌آموزان با این روش در پاسخگویی دانش‌آموزان به سوالات درسی قابل مشاهده است.
این برنامه‌نویس و طراح بازی با بیان راهکاری برای توسعه مدارس بازی‌محور اظهار می‌کند: باید بخش‌هایی از محتوای کتب درسی مدارس به صورت بازی‌محور تألیف شود، همچنین آموزش‌های لازم در خصوص سبک آموزش بازی‌محور به معلمان و دانشجو معلمان ارائه شود تا بتوانند در اجرایی کردن این سبک از آموزش عملکرد خوبی داشته و شاهد تأثیر آن بر فرایند یادگیری دانش‌آموزان باشند.
حجت‌الاسلام حسین ناصری، معلم و طراح و مدل‌ساز بازی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار می‌کند: معلم و مدرسه از دانش‌آموزان انتظار دارند تا خوب به درس گوش فرا دهند و نمرات خوبی در امتحانات کسب کنند، از طرفی دانش‌آموزان از معلم و مدرسه انتظار آزادی بیشتر برای بازی کردن و پرداختن به فعالیت‌های غیررسمی یا نیمه‌رسمی را در کلاس دارند، به همین سبب به هنگام تعطیلی مدارس، دانش‌آموزان با شوق فراوانی از مدرسه به سمت خانه‌هایشان راهی می‌شوند.
وی با بیان اینکه در مدارس بازی‌محور سعی شده است که خواسته معلم و انتظارات دانش‌آموزان در یک بازه مشترکی به نام درس‌های بازی‌محور جمع شود، می‌افزاید: با روش آموزش بازی‌محور در مدارس معلم و دانش‌آموزان به خواسته‌ها و انتظارات خود دست پیدا می‌کنند، اما باید توجه داشت که نباید در بازی‌کردن افراط یا تفریط شود تا به آموزش مطالب درسی خدشه‌ای وارد نشود.
پژوهشگر حوزه تربیت و بازی در خصوص اینکه آموزش بازی‌محور سبب تقویت انگیزه‌هایی درونی در دانش‌آموزان می‌شود، ادامه می‌دهد: آموزش بازی‌محور ممکن است سبب تقویت مهارت دانش‌آموزان نشود، اما آنچه در این سبک‌های آموزشی مورد توجه خواهد بود، این است که انگیزه‌های درونی دانش‌آموز کودک و نوجوان برانگیخته می‌شود و این سبک آموزش باب میل هر دانش‌آموزی است.
حجت‌الاسلام ناصری عنوان می‌کند: وقتی با این سبک آموزشی با دانش‌آموز برخورد کردیم، می‌توانیم در بهترین حالت مطالب درسی را به دانش‌آموزان انتقال دهیم و کمتر از ابزاری مانند تنبیه و وعده دادن به آنها استفاده کنیم.
وی اضافه می‌کند: برای مثال در درس تاریخ از دانش‌آموز می‌خواهیم که با دوران صفویه آشنا شود، در سبک آموزش سنتی معلم به‌صورت شفاهی مطلب درسی موردنظر را تدریس می‌کند و از دانش‌آموزان امتحان می‌گیرد تا سطح یادگیری آنها را متوجه شود، اما در قالب درس‌نامه بازی‌محور دانش‌آموز با فضای بازی درگیر می‌شود و به سبب میل و رغبت درونی به بازی کردن ادامه می‌دهد و می‌تواند در موضوعی که شاید برای او ناخوشایند باشد، بدون توضیحات معلم محتوای مورد نظر را فراگیرد.
این معلم و پژوهشگر حوزه تربیت و بازی در خصوص اینکه آیا سبک آموزش بازی‌محور مناسب تمام دانش‌آموزان است یا خیر، خاطرنشان می‌کند: بازی کردن برای همگان جذاب است و طبق نظر روان‌شناسان و جامعه‌شناسان کودکی که بازی نکند، دچار نقص یا اختلال است و باید برای تشخیص به متخصص مراجعه کند.
حجت‌الاسلام ناصری در خصوص اثربخش بودن سبک آموزش بازی‌محور با بیان اینکه مطالب درسی نباید به ذهن دانش‌آموز تزریق شود، بلکه باید توسط او فهمیده شود، می‌افزاید: در سبک آموزش بازی‌محور، مطالب به صورت مفهومی به دانش‌آموزان منتقل می‌شود و آنها مطالب را به‌صورت عمیق درک می‌کنند و در امتحاناتی که به سبک بازی‌محور طراحی شده است، می‌توانند در پاسخ به سوالات همان مفاهیم و محتواهای درسی را بیان کنند.
وی تصریح می‌کند: اجرا کردن بازی در مدرسه نیاز به تخصص و مهارت ویژه‌ای توسط معلم و دیگر عوامل آموزشی و پرورشی مدرسه دارد، به همین سبب نیاز است در مدارس بازی‌محور، معلمان با آگاهی و دانش کافی در زمینه بازی، درس‌نامه‌های بازی‌محور داشته باشند و بتوانند به خوبی بازی‌های گوناگون را اجرا کنند تا هدایت کلاس را در اختیار گیرند و به هدف مطلوب از آموزش بازی‌محور دست یابند.
این طراح و مدل‌ساز بازی با اشاره به اینکه سبک بازی‌محور نباید به‌طور کامل جایگزین سبک آموزش سنتی شود، می‌گوید: درس‌نامه بازی‌محور یکی از قالب‌هایی است که دانش‌آموز در مدرسه به آن نیاز دارد، اما این بدان معنا نیست که این سبک آموزشی به‌طور کامل جایگزین روش سنتی شود و تمام محتواها در قالب بازی به دانش‌آموز آموزش داده شود؛ روش تعامل و گفت‌وگو محوری نباید ترک شود و باید روش بازی محور در کنار روش‌های سنتی قرار بگیرد.
حجت‌الاسلام ناصری با بیان اینکه اولین و مهم‌ترین قدم برای توسعه سبک آموزش بازی‌محور درک ضرورت آن است، عنوان می‌کند: معلمان باید درک کنند که برای جای گرفتن در ذهن دانش‌آموز و انتقال هرچه بهتر محتواهای آموزشی باید از روش بازی‌محور در آموزش کتب درسی استفاده کنند.
بر این اساس، سبک آموزشی بازی محور که سبکی نوین در عرصه آموزش در مدارس است، برای تدریس بعضی دروس بسیاری کارآمد است و دانش‌آموز با این روش بسیاری از دروس را بهتر می‌آموزد، اما مهم است که معلم به اصول تدریس به سبک آموزش بازی محور آگاه باشد تا بتواند به نتیجه مطلوب برسد، همچنین این روش تنها در بعضی موارد نتیجه بخش است و نباید به طور کلی جایگزین روش تدریس سنتی شود.
کد خبر 746454
تداوم بارندگی‌ها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش می‌یابد